Geel diesellocje en de coca-colawagon...

 

Mezelf even voorstellen is iets wat ik altijd al vervelend gevonden heb en ik voel mij er ongemakkelijk bij.

Bij het schrijven van deze tekst is het niet anders.

Als kind ben ik opgegroeid naast de spoorweg in Geraardsbergen, op 5 minuten wandelen van het station. Dus aan treinen geen gebrek, zowel personen- als goederenvervoer heb ik meer dan genoeg zien voorbijkomen. De modeltreinmicrobe heeft mij gebeten toen ik 7 of 8 jaar was en ik een modeltreintje kreeg van de Sint. Ik herinner mij nog het gele diesellocje en de coca-colawagon (de andere wagons weet ik niet meer welke het waren), de gebogen rails om een rondje te maken. Al vrij snel vond mijn vader dat het allemaal een beetje groter mocht, dus wij naar de speelgoedwinkel extra sporen halen. 

 

Plaat op schragen

Een paar jaar was het altijd opbouwen en afbreken van de baan, wat de sporen niet altijd even goed overleefden. Pa en ik dus naar de houthandelaar, een grote plaat en enkele schragen kopen. De start van een eerste permanente baan was gegeven, maar veel verder dan sporen leggen en de trein rondjes laten rijden kwamen we niet. Van scenery hadden we nog niet gehoord. Na een tijdje kwam er al eens huisje of een boompje op de baan, maar het bleef een vrij sobere baan. Rond de leeftijd van 16-17 verwaterde de hobby een beetje, uitgaan was toch net iets leuker. Tijdens mijn studententijd was er zelfs helemaal geen tijd en of plaats voor modelbouw. En dit bleef nog enkele jaren zo. Ondertussen had ik mijn vrouw leren kennen en via een vriendin van haar aan de praat geraakt met Roderik. Tijdens dit gesprek ging het ook over onze hobby's en kwamen we te weten dat we vroeger een gemeenschappelijke hobby hadden: modeltreinen. Dit was dan ook het moment dat de interesse in de hobby weer naar boven kwam. 

 

Minibaantjeswedstrijd Modelspoormagazine en MSC Pacific

Via Roderik ben ik dan in contact gekomen met Modelspoormagazine, hun minibaantjeswedstrijd en modelspoorclub Pacific in Wervik. Daar heb ik veel geleerd. Roderik had al Ninove-Terminus gemaakt voor de minibaantjeswedstrijd toen hij met de vraag kwam of ik het niet zag zitten om samen een baantje te maken voor de volgende wedstrijd. Hieruit is Janakpur Railway gegroeid. Na Janakpur Railway ben ik een knipperlichtrelatie begonnen met de modelspoorhobby, dit kwam door de geboorte van mijn dochter en het feit dat mijn vrouw en ik een zelfstandige activiteit begonnen zijn. Veel vrije tijd was er niet meer. 

 

Nieuwe, kleinere projecten: AlaskaN railroad, de Stekskesfabriek en het Kerstbaantje

Ondertussen ben ik met enkele kleine projecten bezig, zowel hO- als in N-schaal. Ik hou deze projecten bewust klein, maar door het tijdsgebrek worden ze één voor één meerjarenprojecten. AlaskaN railroad is het eerste project, een N-schaal baantje. De inspiratie haalde ik uit het tv-programma Alaska Railroad. Dit is een klein modulair baantje waar ik mij vooral wil toeleggen op landschapsbouw. Dan is er een heel klein N-schaal baantje in Belgisch thema. Dit baantje zit nog grotendeels in de planningsfase en zal gebouwd worden op/in een kabelhaspel van ongeveer 65 cm diameter. De bedoeling van dit baantje is om de mechanische en het elektrische aspect van de verschuifbare fidleyard en het bouwen van gebouwen onder de knie te krijgen. Stekskesfabriek is een rangeerpuzzel in hO-schaal die in de afwerkingsfase zit. Hier en daar nog een lik verf,nog een paar opstelsporen naast de baan, verlichting voorzien en klaar. De inspiratie voor deze baan heb ik dicht bij huis gezocht: de voormalige gebouwen van de luciferfabriek in Geraardsbergen. Als laatste projectje ben ik bezig met een kerstbaantje om onder of naast de kerstboom te zetten. Een eenvoudig rondje sporen, een klein heuveltje, wat boompjes, misschien enkele kleine gebouwen en sneeuw. 

 

Rode draad: low-budget

Er is wel een rode draad in al deze projecten: De baantjes worden gemaakt met een heel klein budget en ze moeten niet perfect op schaal zijn. Het bouwen met een klein budget wil zeggen dat ik aan de slag ga met dingen die ik voorhanden heb, gratis of voor een kleine prijs kan krijgen. Zoals bijvoorbeeld de kabelhaspel voor het N-baantje in Belgisch thema, die heb ik van de buren gekregen nadat de elektriciteitswerken in hun nieuwbouw klaar waren. Als ik denk dat ik het kan gebruiken in de modelbouw dan gaat het mee naar huis (soms tot ergenis van moeder de vrouw). Het niet perfect op schaal zijn van een modeltreinbaan is voor mij geen probleem, ik ben geen klinknagelteller. Het hoeft de realiteit niet perfect weer te geven, als ik het gevoel heb van "het kan wel kloppen" en als de sfeer goed zit ben ik meer dan tevreden. Op deze manier kan ik toch een en ander leren, maar gaat er toch niet te veel geld verloren mocht de baan nooit afgewerkt geraken. Wat de toekomst brengen zal op modelspoorgebied zie ik wel wat er op mijn pad komt van vondsten en wat mijn fantasie er mee zal doen. Ik hoop dat ik mijn ervaringen hier kan delen en ook nog iets kan opsteken van digitaal rijden en electronica op en rond de baan, want op dat vlak ben ik nog een leek.